 |
|
 |
|
ewulajla
Administrator
Dołączył: 03 Maj 2013
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Pią 9:33, 03 Maj 2013 Temat postu: Słońce |
|
|
Słońce
W antycznych cywilizacjach krążyło wiele mitów na temat rządzących zodiakiem planet
MITY SOLARNE W MEZOPOTAMII
Dla mieszkańców Mezopotamii Słońce, po akadyjsku Szamasz, Utu po sumeryjsku, to pogromca cienia, ten. który oświetla i opromienia cały świat, uwalniając go z mroków, władca Górnego i Dolnego Nieba, ten. który zwycięża zło. którego ludzkość powinna wielbić, czcić i wzywać w potrzebie. Słońce ma więc wszelkie atrybuty boskie, jednak Szamasz-Utu nigdy nie został najwyższym bóstwem, jak egipski Re. Nie jest ważniejszy od Nanna. Księżyca, czy na przykład - Inanna. Wenus. Warto też wspomnieć, że według astrologów mezopotamskich, którzy pozostawili po sobie świadectwa pochodzące z końca V tysiąclecia p.n.e.. planety rządzące zodiakiem - a znali ich siedem - nie wywierały
żadnego wpływu na człowieka. Harmonijne lub dysharmonijne ruchy planet składały się na hermetyczny język, który pozwolił rozszyfrować obserwacje gwiazd. Język ten był językiem bogów.
MITY SOLARNE W EGIPCIE
W tym przypadku mamy do czynienia z najwyższym bóstwem, bogiem wszystkich bogów starożytnego Egiptu, Re, naczelnym bóstwem Heliopolis, czyli - po grecku - miasta Słońca. Faraon uchodził za ..syna Re", obiektu niezliczonych legend, które mówią o tym, jak stwórca wszechświata przemierza niebo na swej łodzi, na którą co dzień, o poranku, gdy łódź wypływa z mroku zaświatów, czyha mityczny wąż Apopis, usiłując ją zatopić, co obróciłoby cały kosmos w chaos. Dzień po dniu jednak, przy pomocy Seta, syna Geb (Ziemi) i Nut (nieboskłonu), Re odnosi zwycięstwo nad Apopisem. Ojciec wszystkich bogów, Re, został wchłonięty przez inne bóstwa, które jednak nie potrafiły go zastąpić. Był wśród nich Amon, późniejszy Amon-Re, bóg Nowego Cesarstwa, wyniesiony do wielkiej rangi przez kapłanów i wyższe duchowieństwo, rezydujące w Tebach do upadku tego miasta w VII wieku przed naszą erą, gdy zostało zdobyte i splądrowane przez Asyryjczyków. Był również Aton, Re-Horak-te - zwycięski, nieśmiertelny bóg, którego imię znaczyło Re-Horus-Horyzontu, przez faraona Echnatona (dziesiątego władcy XVIII dynastii w latach 1372-1354 przed naszą erą), który przybrał jego imię, wykreowany na jednego z pierwszych monoteistycznych bogów. A także Re-Atum, pierwotnie uważany za stwórcę świata, później wyobrażany pod postacią promiennego starca, świecącego jak słońce o zachodzie, niewątpliwie czczonego w Tebach przed Amonem, późniejszym Amonem-Re. Jednym z takich bóstw był również Chnum-Re, początkowo uważany za ba, czyli duszę Re, nim zaczęto go utożsamiać z bogiem bogów. Przedstawiany był jako mężczyzna z głową barana, twórca ludzkiego życia, który na swym garncarskim kole wytaczał noworodki z gliny. To tylko niektórzy z licznych spadkobierców Re. Jak widać, kult Słońca był wszechobecny w starożytnym Egipcie, choć nie przypisywano mu jeszcze atrybutów znanych we współczesnym zodiaku.
MITY SOLARNE W GRECJI
Dopiero w mitach greckich odnajdujemy poglądy współczesnych astrologów na Słońce, zwłaszcza w micie o Heliosie, który w oczach Greków uchodził tyleż za boga. co za demona. Jeśli wierzyć tym mitom, Helios był jednym z Tytanów, bratem Eos. czyli Jutrzenki, która pojawiała się przed nim każdego dnia. i Selene, Księżyca, zawsze wychodzącego na Niebo po nim. Był również w prostej linii potomkiem Uranosa, Nieba, i Gai, Ziemi. Helios przedstawiany był jako młody, złotowłosy mężczyzna, którego głowę otaczała aureola słonecznych promieni. Budzony przez koguta, poświęconego mu ptaka, przebiegał nieboskłon w swym ognistym rydwanie zaprzęgniętym w cztery konie, których imiona związane były ze światłem i ogniem. Helios widział wszystko, co się działo na Ziemi. Nazywano go okiem świata. Helios co prawda wykazywał pewne analogie z Re. jednak daleko mu było do rangi najwyższego bóstwa. Został więc szybko zdetronizowany przez Apollina, który w warstwie mitologicznej wykazywał podobieństwa do obrazu Słońca w astrologii współczesnej. Jak pamiętamy, Słońce w horoskopie urodzeniowym uosabia instynktowną wolę jednostki, przypisuje mu się również atrybuty odwagi, woli, władzy, autorytetu, szlachetności, dobroczynności. Jest władcą piątego znaku zodiaku. Lwa. W greckiej mitologii Apollo jest synem olimpijskiego boga, Zeusa. Jako bóg muzyki występował z fletnią i lirą, których miał być wynalazcą; instrumenty podarował Hermesowi, a ten w zamian zwrócił mu ukradzione stado. Uchodził również za boga dywinacji i poezji, bowiem jego wyrocznie wygłaszano często w rymowanej formie. Był także bogiem-wojownikiem, który potrafił zabić z daleka, przeszywając strzałami swych najstraszliwszych wrogów. Jego dywinacyjną rośliną był wawrzyn; Pytia żuła jego liście przed wprawieniem się w trans, w którym wygłaszała swe wyrocznie. Poświęcono mu wiele zwierząt: kozła i łanię, wilka, łabędzia, kanię, kruka, sępa, a przede wszystkim delfina, którego imieniem ochrzczony został najsłynniejszy z poświęconych Apollinowi przybytków, świątynia w Delfach. Powyższe opowieści o bóstwach solarnych to jedynie przedsmak niezliczonych podań, jakie krążyły o nich w przeszłości.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
